Mijn astma verhaal
Van kinds af aan had ik te kampen met benauwdheid, allergieën en eczeem. Ik werd benauwd bij inspanning, maar de benauwdheid kwam ook vaak ’s nachts opzetten. Dan ging ik, na zo’n nacht met weinig slaap, met mijn moeder naar de huisarts. Ik herinner me de procedure, die steeds dezelfde was, als volgt: er werd naar m’n longen geluisterd, ik kreeg stinkende watjes in m’n neus (?), we moesten even wachten in de wachtkamer en daarna mochten we weer gaan. De huisarts kon niks vinden. Als de huisarts het al niet wist, wist mijn moeder het natuurlijk ook niet meer. Op mijn 7e ging ik naar muziekles, ik kreeg les op de es-hoorn. Een blaasinstrument bespelen maakte je longen sowieso sterker, aldus deze huisarts. En, ik zou er vast wel overheen groeien. De jaren 60, andere tijden…
Ik was een jaar of 16, het was druk in de woonkamer. Er waren een paar broers, zussen (gezin van 6 kinderen), een zwager en mijn gezellige ome Jan was op visite. Mijn zwager rookte een sigaret. Ik zat aan de eettafel en was heel benauwd. Ik herinner me dat mijn ome Jan boos werd. Hij werd boos op mijn rokende zwager. Hij werd boos op m’n ouders, omdat ze in zijn ogen niks deden (wat natuurlijk niet waar was). ‘Kijk nou toch, je moet met die meid naar het ziekenhuis!’, riep hij uit. Ik liet alles gelaten over me heen komen, maar de gespannen sfeer kan ik nog voelen. Mijn moeder spoorde mijn vader uiteindelijk aan om met mij naar het ziekenhuis te gaan, naar de eerste hulp. Ik kreeg een injectie in m’n been, m’n benauwdheid verdween als sneeuw voor de zon. Verbaasd, opgelucht en bijzonder vrolijk gingen we weer huiswaarts. Wel met een verwijzing voor een nader onderzoek.
Zo geschiedde, er werd uiteindelijk ‘bronchiale astma’ vastgesteld. Vanaf die tijd ging ik aan de puffers. Later werd de medicatie uitgebreid met een ontstekingsremmer in combinatie met een luchtwegverwijder. Dat is jaren zo doorgegaan. Als ik benauwd werd nam ik gewoon een extra puffertje. Regelmatig kreeg ik een longtest en aan de hand daarvan werd mij telkens op het hart gedrukt dat ik de medicatie moest blijven gebruiken.
Buteyko!
Rond mijn 40ste begon ik met hardlopen. Een paar jaar later las ik in een boek over hardlopen (Verademing: Bram Bakker/Koen de Jong) voor het eerst iets over de Buteyko adem methode, gebaseerd op een rustige, lage ademhaling. Dat smaakte naar meer! Ik ben er op internet over gaan lezen en de boeken die er op dat moment te vinden waren heb ik aangeschaft. Ik ging op mijn adem letten en deed oefeningen uit de boeken. Om er zeker van te zijn dat ik alles op de goede manier deed volgde ik in 2017 de cursus Buteyko. De persoonlijke begeleiding bleek noodzakelijk en nuttig. In overleg met de huisarts heb ik de medicatie afgebouwd en ben er uiteindelijk helemaal mee gestopt. Voor het geval ik toch benauwd zou worden kreeg ik een ‘noodpakketje’ mee. Ik heb het nooit hoeven gebruiken.
Buteyko therapeut
Vanuit mijn enthousiasme over deze methode heb ik in 2022 de opleiding tot Buteyko therapeut gevolgd. In mijn praktijk help ik volwassenen en kinderen (omdat dat juist veel leed op latere leeftijd kan voorkomen) op een milde wijze van hun klachten en medicijnen af te komen.
Minder last, minder medicijnen,
lekkerder in je vel.
Heb je nog een vraag?
Wil je nog meer informatie over de cursus of heb je een vraag? Ik geef je graag antwoord. Stuur een bericht via dit formulier of mail info@ademgericht.nl, bellen mag natuurlijk ook. Ik kom graag met je in contact.